Kum Zambaklarının Masalı

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak bir sahil kasabasında, dalgaların kıyıyı okşadığı bir yerde Mavi adında bir kadın yaşarmış. Mavi, her sabah sahile gider ve kum zambaklarını seyredermiş. Bu çiçekler, güneşin doğuşuyla birlikte açar ve akşam olmadan kapanırmış. Ama bir tanesi hiç açmıyormuş.

Mavi bu inatçı zambakla daha çok ilgilenmiş, onun toprağını yenilemiş, deniz kabuklarıyla süslemiş ve güneşin en güzel anlarını göstermiş. Ama zambak, inatla tomurcuklarını kapalı tutmaya devam etmiş. Mavi, bir gün üzülmüş ve onunla ilgilenmeyi bırakmış. Diğer zambaklar açmaya, deniz meltemiyle dans etmeye devam etmiş.

Günler sonra, inatçı zambak yalnızlığın onu mutsuz ettiğini fark etmiş ve bir sabah diğer çiçeklerle birlikte açmaya karar vermiş. Mavi sahilde yürürken zambağın açtığını görmüş ve ne kadar mutlu olduğunu anlatamamış. “Sen hep böyle aç çiçeğim, güzelliğin denize bile ilham veriyor,” demiş. Kum zambağı o günden sonra her gün güneşle birlikte açar olmuş. Mavi de bu sahil boyunca yürürken mutlulukla gülümsemeye devam etmiş. Bu hikayede burada bitmiş.

Daha fazla kısa hikaye okumak isterseniz Kısa Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.